Iron Maiden.

Uczeń

Iron Maiden to heavymetalowy (reprezentujący New Wave of British Heavy Metal) zespół z Londynu, założony 25 grudnia 1975 roku, uważany za jeden z najwybitniejszych zespołów heavymetalowych[1]. Liderem grupy jest basista Steve Harris. Nazwa zespołu dosłownie oznacza żelazną dziewicę, średniowieczne narzędzie tortur.

Grupa gra heavy metal z elementami progresywnymi. Ich muzyka jest oparta na ostrych lecz melodyjnych riffach gitarowych, oraz szybkiej i dynamicznej sekcji rytmicznej, z bogatą perkusją Nicko McBraina oraz charakterystycznie brzmiącą ("klekoczącą") gitarą basową Steve'a Harrisa. Charakterystyczną cechą większej części twórczości (1981-1994 i 1999–) grupy jest szerokiej skali wokal Bruce'a Dickinsona. Muzyk ten jest uznawany za jednego z najlepszych wokalistów rockowych[2]. Styl muzyczny Iron Maiden stanowią także wirtuozerskie solówki dwóch, a od 1999 trzech gitarzystów.

Ogół utworów zespołu jest zbiorem dość zróżnicowanym. Iron Maiden stworzyła zarówno bardzo szybkie, mocne, czasami podchodzące pod thrash metal kompozycje typu "Be Quick or Be Dead", progresywne, długie piosenki, często wieloczęściowe ze zmianą tempa, takie jak "Paschendale", "Dance of Death", "Rime of the Ancient Mariner", "Seventh Son of a Seventh Son", "Hallowed Be Thy Name" jak i spokojne ballady typu "Afraid to Shoot Strangers", czy akustyczno-orkiestrowa "Journeyman". Iron Maiden ma na swoim koncie także melodyjne utwory jak "Can I Play with Madness" i "Wasted Years", które dzięki swojej przystępności i lekkości osiągnęły ogromny sukces komercyjny.

Na albumie z 2006 r., A Matter of Life and Death grupa zaprezentowała inny styl muzyczny. Piosenki stały się coraz dłuższe, coraz bardziej ambitne i progresywne, jednocześnie nie tak mocne i surowe jak te z początku kariery.

Kompozycje tworzone są głównie przez lidera – Steve'a Harrisa oraz Adriana Smitha, Janicka Gersa, Dave'a Murraya i Bruce'a Dickinsona. Dodatkowo Blaze Bayley brał udział w tworzeniu linii melodycznych wokalu. Dwaj perkusiści – Nicko McBrain i Clive Burr mają minimalny wkład w powstawanie muzyki.

Teksty utworów traktują nierzadko o zdarzeniach historycznych (np. "Aces High", "Paschendale", "Montségur", "The Trooper", "Alexander The Great"), mitologii ("Flight of Icarus", "Powerslave"), czy też korzystają z motywów z literatury ("Brave New World", "To Tame a Land", "Phantom of the Opera") oraz filmów ("Where Eagles Dare", "Children of the Damned"). Poza powyższymi przykładami tematyka twórczości Iron Maiden jest dość zróżnicowana. Autorami tekstów są zazwyczaj Steve Harris, Adrian Smith i Bruce Dickinson; sporadycznie Blaze Bayley i Paul Di'Anno, zaś pozostali członkowie udzielali się w tym zakresie bardzo rzadko, bądź wcale.

Zespół posiada własną maskotkę - Eddie'go. Eddie pojawiał się na większości okładek albumów i singli Iron Maiden, często też jako element scenografii koncertów.

W Ironach jest to Cos... Lubie glos Dickinsona, i uwielbiam spiewac 'Dance of Death' Smile

Adept

w sumie znam ich tylko 3 piosenki: "Dance of Death", "Fear of the dark", "Mother Russia"... i chyba nie chcę znać więcej. poprostu mi się niepodobają Confused

jak dla mnie zbyt wolno się rozkręcają.... fakt, grają dobrze. wokal, gitara, bas i perkusja. ale to nie jest zespół dla mnie Smile

Lord

Podzielam wypowiedź poprzednika. Wink

Z tego zespołu słucham jedynie "Dance of Death", "Fear of the dark" i "The Wicker Man". Wielgi szacun dla tego zespołu mimo "za mało" hardcorowych kawałków... Razz

Uczeń

Ja lubie nawet duzo kawalkow. Lubie ich poprostu ^^ Smile

Lord

Dużo ludzi słucha Ironów, bo grają lekką i przyjemną muzykę. Nawet moja koleżanka, która nie lubi zbytnio rocka uważa, że jest to jeden z najlepszych zespołów, ja również tak myślę. Smile

Moimi ulubionymi utworami są Fear of The Dark, Mother Russia, The Wicker Man, Brave New World, The Nomad, Paschendale, Face In The Sand, No More Lies, The Trooper, Different World, These Colours Don't Run, The Pilgrim, The Longest Day, The Mercenary, Be Quick or Be Dead, New Frontier, The Number Of The Beast, To Tame a Land, Hallowed By The Name i to chyba tyle. Smile

Za bardzo się rozpisałam? ;p

Początkujący

Iron Maiden to jest miód dla duszy, karma dla umysłu i kop energii prosto w lewą komorę serca. Prawdziwy Heavy Metal, nie żaden podrabiany chłam. Rozpisać mógłbym się i na kilka stron o ich geniuszu, ale ograniczę się do kilku akapitów.

Prostota- praktycznie wszystko od 30 lat jest pisane w tej samej skali c-dur/be-bop, na podobną modułę, a oni mimo wszystko potrafią coś jeszcze nowszego z tego wycisnąć. I tak już przez 30 lat.

Wokal- Blaze Bayley zasłynął z niskich tonów wyrzucanych z prędkością karabinu, ale to Bruce ze swoim zjawiskowym rozpięciem tonacji nadaje tej melodyjności Maidenów. Już pomijając jego charyzmę, która jest przecież tak kluczowa dla każdego frontmana.

Gitary- może się wydawać, że trzy to za dużo... nie jeśli jest podział na zadania. Dave jest fantastyczny w górnych partiach gryfu, tapping i legato przychodzi mu banalnie łatwo, Janic, który z kolei skupia się na twardym pickingu i szybkich riffach i Adrian, który ma technikę wyśrubowaną do granic mistrzostwa. Wszystko to sie świetnie uzupełnia i tworzy niepowtarzalną symfonię/podkład dla wokalu Bruca.

Bas- tylko cztery struny, więc wydaje się że niewiele można z tego wycisnąć. Harris świetnie wyprowadzi z tego błędu. Pomijając już jego talent do komponowania, ale świetna szkoła techniczna i zróżnicowana ścieżka basowa nadaje nowego znaczenia pojęciu sekcji. Nie należy również zapominać o jego obecności scenicznej.

Perkusja- Nico jest niezastąpiony. Jego umiejętność do wygrywania szybkiego tempa tylko na jednej stopie i trademarkowe potrójne akcenty świetnie zespalają się z basem, wznosząc sekcję w zupełnie inny wymiar.

Koncerty- granie sobie a live sobie. Ironi grają absolutnie najlepsze, najbardziej angażujące i bawiące publikę, i śrubujące kawałki studyjne koncerty. Dickinson-Harris-Gers to główna siła napędowa żelaznej dziewicy. Bruce latający po całej scenie i zmieniający strój odpowiednio do piosenki, Steve ze swoim karabinem, i Janic wymachujący gitarą na dziesiątki sposobów nie tylko nadają kolorytu występom, ale również angażują publikę i sprawiają, że każdy kolejny koncert jest niepowtarzalny. Nie wspomnę, że są już wszyscy po pięćdziesiątce... Do tego dochodzi zawsze zmyślna scenografia obfita w schody, przekładnie kładki dla Bruca, w tle zmieniające się płachty z obrazami z singli, do tego efekty pirotechniczne... na koncercie jest niepowtarzalna atmosfera. Tego nawet nie da się opisać, to trzeba samemu przeżyć. I jeszcze jedno...

Eddie- który zespół może sie poszczycić tak charyzmatyczną i starą maskotką? No który?

Prowler
Running Free
Phantom of the Opera
Transylvania
Charlotte the Harlot
Iron Maiden
Wrathchild
Invaders
Children of the Damned
The Prisoner
The Number of the Beast
Run to the Hills
Hallowed Be Thy Name
Where Eagles Dare
Revelations
Flight of Icarus
Die With Your Boots On
The Trooper
Aces High
2 Minutes to Midnight
Flash of the Blade
Powerslave
Rime of the Ancient Mariner
Caught Somewhere in Time
Wasted Years
Sea of Madness
Heaven Can Wait
The Loneliness of the Long Distance Runner
Stranger in a Strange Land
Déjà Vu
Infinite Dreams
Can I Play with Madness
The Evil That Men Do
Seventh Son of a Seventh Son
Only the Good Die Young
Holy Smoke
No Prayer for the Dying
Bring Your Daughter... to the Slaughter
Be Quick or Be Dead
From Here to Eternity
Afraid to Shoot Strangers
Fear Is the Key
Wasting Love
Judas Be My Guide
Fear of the Dark
Sign of the Cross
Man on the Edge
Futureal
Lightning Strikes Twice
The Clansman
When Two Worlds Collide
The Educated Fool
Don't Look to the Eyes of a Stranger
Como Estais Amigos
The Wicker Man
Ghost of the Navigator
Brave New World
Blood Brothers
The Mercenary
Dream of Mirrors
The Fallen Angel
Out of the Silent Planet
Rainmaker
Dance of Death
New Frontier
Different World
These Colours Don't Run
Brighter Than a Thousand Suns
The Pilgrim
For the Greater Good of God
Lord of Light

Na pewno coś ominąłem. Przynajmniej macie zarys ;] Up the Irons!